Quiet quitting czyli zmierzch kultu pracy

Quiet quitting, czyli zmierzch kultu pracy!

Quiet quitting czy quiet dumping to dosyć nowe pojęcia, oznaczające cichą rezygnację (ciche porzucenie) i odnoszące się do trendu, który w ostatnim czasie stał się bardzo popularny wśród pracowników – zwłaszcza wśród osób z pokolenia Z (tj. urodzonych w latach 1996-2015) oraz młodszych millenialsów, którzy nie przekroczyli 35. roku życia. Czy pracodawcy mogą sobie pozwolić na ignorowanie tego zjawiska, czy raczej powinni się obawiać

Termin quiet quitting opisuje znane skądinąd zjawisko, o którym rok temu stało się głośno za sprawą mediów społecznościowych. Wszystko zaczęło się od filmu opublikowanego na TikToku przez młodego człowieka, występującego pod pseudonimem Zaid Leppelin. Jego wideo obejrzały miliony użytkowników. Autor wyjaśnia w nim, że quiet quitting nie polega na rzucaniu pracy, lecz na zmianie nastawienia do niej, a dokładnie na rezygnacji z idei przekraczania granic w pracy. Jak mówi: Praca nie jest twoim życiem. Twoja wartość nie jest definiowana przez twoją produktywność. Zamieszczane pod filmem komentarze świadczą o tym, że bardzo wiele osób na całym świecie podziela ten pogląd, a nawet od lat wciela go w życie.

Ogólnie rzecz ujmując, quiet quitting jest zaprzeczeniem kultu pracy, tak typowego dla kultury korporacyjnej, w którym premiuje się pracowników proaktywnych, zaangażowanych i z uśmiechem przyjmujących dodatkowe zadania, byle dokończyć projekt – nawet gdyby miało się to odbyć kosztem życia osobistego. Właśnie na takich wartościach „wychowywali się” dzisiejsi czterdziesto- i pięćdziesięciolatkowie, jednak wielu z nich ostatnio zmienia perspektywę i – podobnie jak pokolenie Z, dopiero wkraczające na rynek pracy – wybiera cichą rezygnację. Dla młodych ludzi taka postawa jest naturalna. Większość z nich nie zamierza pracować w jednej firmie przez 30-40 lat i poświęcać się dla pracy, ponieważ traktuje ją wyłącznie jako źródło dochodu, które pozwoli im realizować pasje i spełniać marzenia.

Quiet quitting oznacza, że życie nie koncentruje się na sprawach zawodowych, a praca nie definiuje człowieka (i gdyby go zapytać, kim jest, nie powie: nauczycielem, inżynierem, menedżerem itp. – opowie raczej o swoich pasjach). Jak to wygląda w praktyce? Pracownik przychodzi wprawdzie do pracy, ale nie angażuje się w nią emocjonalnie, nie wychodzi z inicjatywą czy z nowymi pomysłami, nie przyjmuje nadprogramowych zadań, dodatkowej odpowiedzialności i nadgodzin, a po 16.00 nie odpowiada na służbowe maile i telefony. Po prostu robi to, co do niego należy, czyli stara się wypełnić niezbędne minimum, nie wykraczając poza obowiązki zapisane w umowie czy opisie stanowiska. Stawia wyraźne granice i nie pozwala, aby praca przeniknęła do jego sfery prywatnej. Według Zaida Leppelina to działa, dopóki obecną pracę się lubi, a przynajmniej toleruje – w przeciwnym razie pozostaje zmiana pracodawcy.

Wydarzenia wyświetlane w jednej kolumnie układu strony

Testy jk ĄŚĘŻŹĆÓŁŃ ąśężźćółń

podtytuł ĄŚĘŻŹĆÓŁŃ ąśężźćółń

Opis wydarzenia:

Stanowisko CIOP-PIB dotyczące stosowania przepisów Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/988 z dnia 10 maja 2023 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktówdo środków ochrony indywidualnej i odzieży roboczej

Link do obecnego

Obowiązujące od 13 grudnia 2024 r. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/988 z dnia 10 maja 2023 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów (General Product Safety Regulation – GPSR)ma zastosowanie do produktów konsumenckich wprowadzanych do obrotu lub udostępnianych na rynku UE, dla których nie przewidziano żadnych szczególnych przepisów bezpieczeństwa w innych przepisach UE.

Produkty przeznaczone wyłącznie do użytku profesjonalnego, do których zaliczyć można większość środków ochrony indywidualnej (ŚOI), które następnie trafiają na rynek konsumencki, również powinny być zgodne z Rozporządzeniem 2023/988 (zwanym dalej w skrócie Rozporządzeniem GPSR).

Zgodnie z rozdziałem I, art. 2, ust. 1 tego dokumentu, w przypadku gdy produkty podlegają szczególnym wymaganiom związanym z bezpieczeństwem nałożonym przez inne przepisy unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego, Rozporządzenie GPSR stanowi uzupełnienie unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego dla takich produktów i ma zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do aspektów i zagrożeń, które nie zostały objęte wymaganiami tych konkretnych przepisów. Taka sytuacja ma miejsce w przypadku środków ochrony indywidualnej (ŚOI), ponieważ wymagania dotyczące projektowania i produkcji ŚOI, które mają być udostępnione na rynku, a także zasady dotyczące swobodnego przepływu ŚOI na terenie Unii Europejskiej reguluje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/425 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie środków ochrony indywidualnej oraz uchylenia dyrektywy Rady 89/686/EWG.

W odniesieniu do produktów, które podlegają szczególnym wymaganiom nałożonym przez inne przepisy prawodawstwa harmonizacyjnego (co ma miejsce w przypadku ŚOI), nie mają zastosowania poniżej wymienione postanowienia Rozporządzenia GPSR:

rozdział II - w zakresie, w jakim dotyczy ryzyka lub kategorii ryzyka objętych unijnym prawodawstwem harmonizacyjnym;
rozdział III, sekcja 1 – dotycząca obowiązków podmiotów odpowiedzialnych za produkcję i/oraz dystrybucję produktów; przypadków, w których obowiązki producentów mają zastosowania do innych osób; wewnętrznych procesów dotyczących bezpieczeństwa produktów; współpracy podmiotów gospodarczych z organami nadzoru rynku; osób odpowiedzialnych za produkty wprowadzane do obrotu w Unii; informacji dla podmiotów gospodarczych; szczególnych wymagań dotyczących identyfikowalności niektórych produktów; kategorii grup produktów);
rozdział V - dotyczący nadzoru rynku i wykonania;
rozdział VII - dotyczący roli Komisji i koordynacji egzekwowania przepisów;
rozdział od IX do XI - dotyczące współpracy międzynarodowej; postanowień finansowych oraz przepisów końcowych.

W ocenie CIOP-PIB argumentem, który dowodzi, że co do zasady Rozporządzenie GPSR powinno być stosowane w odniesieniu do ŚOI jest ust. 2 art. 2 w rozdziale I ww. rozporządzenia, w którym wskazane zostały produkty, dla których postanowienia tego rozporządzenia nie mają zastosowania. Nie ma wśród nich środków ochrony indywidualnej.

W związku z powyższym należy przyjąć, że Rozporządzenie GPSR ma zastosowanie również do środków ochrony indywidualnej jako uzupełnienie wymagań wynikających z Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2016/425 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie środków ochrony indywidualnej oraz uchylenia dyrektywy rady 89/686/EWG).

Przedstawiona powyżej interpretacja jest zgodna ze stanowiskiem Komisji Europejskiej, zaprezentowanym przez jej przedstawiciela na 46 posiedzeniu Komitetu Horyzontalnego Jednostek Notyfikowanych UE w obszarze oceny zgodności ŚOI w dniach 17-18 grudnia 2024 r. w Brukseli. Według Komisji Europejskiej, ŚOI jako produkty konsumenckie podlegają przepisom Rozporządzenia GPSR.

Podmioty gospodarcze odpowiedzialne za wprowadzanie ŚOI do obrotu na terenie Unii Europejskiej powinny zatem przeanalizować aspekty oceny bezpieczeństwa produktów zawarte w rozdziale II, art. 6 Rozporządzenia GPSR ( Aspekty oceny bezpieczeństwa produktu) i zastosować je w ocenie ŚOI w przypadku, gdy aspekty te nie zostały przez nich uwzględnione w ramach oceny zgodności przeprowadzonej według Rozporządzenia 2016/425 w sprawie środków ochrony indywidualnej oraz uchylenia dyrektywy Rady 89/686/EWG).

Do wykazania zgodności z wytypowanymi aspektami bezpieczeństwa według Rozporządzenia GPSR, producenci powinni zastosować kryteria wymienione w rozdziale II, art. 7 (Domniemanie zgodności z ogólnym wymaganiem bezpieczeństwa) i art. 8 (Elementy dodatkowe do uwzględnienia w ocenie bezpieczeństwa produktu).

Do środków ochrony indywidualnej zastosowanie mają również następujące zapisy Rozporządzenia GPSR:

rozdział I – przepisy ogólne (cel i przedmiot rozporządzenia; zakres stosowania; definicje, sprzedaż na odległość);
rozdział III, sekcja 2 (obowiązki podmiotów gospodarczych w przypadku sprzedaży na odległość oraz w razie wypadków związanych z bezpieczeństwem produktów, a także informacje w formacie elektronicznym);
rozdział IV - dotyczący dostawców internetowych platform handlowych;
rozdział VI – opisujący system wczesnego ostrzegania Safety Gate oraz portal Safety Business Gateway;
rozdział VIII - dotyczący prawa do informacji i do środków ochrony prawnej.

Wymienione przepisy w rozdziałach I, III, IV mają zastosowanie do poszczególnych podmiotów gospodarczych w zależności od zakresu ich działalności.

Przepisy z rozdziału VI dotyczą ŚOI, ale są realizowane przez Komisję i odpowiednie organa państw członkowskich, natomiast przepisy rozdziału VIII są realizowane w odpowiednim zakresie przez Komisję, państwa członkowskie i podmioty gospodarcze.

Powyższa argumentacja wskazuje, że ŚOI są produktem konsumenckim i przepisy Rozporządzenia GPSR (poza wspomnianymi wyżej wyłączeniami) powinny być w stosunku do nich stosowane. Analogicznie jest w przypadku odzież roboczej – przepisy Rozporządzenia GPSR również mają tu zastosowanie.

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, iż przedstawione powyżej stanowisko CIOP-PIB znajduje również potwierdzenie w motywach Rozporządzenia GPSR, np. 8-9, 27.